Sonja, moeder van twee kinderen en 45 jaar oud, wandelt relaxed door de supermarkt. Haar vierjarige zoon Michel helpt enthousiast met het voortduwen van de winkelwagen en wijst naar allerlei dingen die zijn aandacht trekken. “Mama, ik wil een koekje!” roept hij, met grote ogen smekend naar boven kijkend.
Zonder zich druk te maken over de meningen van anderen, pakt Sonja een pak koekjes van de schap, opent het en geeft er een aan Michel. Hij knabbelt er tevreden op los. Ze trekt zich niets aan van eventueel gefronste blikken van omstanders. “Wat maakt het uit? We rekenen toch gewoon af bij de kassa,” zegt ze luchtig.
Voor Sonja is dit de normaalste zaak van de wereld. “Ik geef hem altijd een koekje voordat we betalen,” legt ze uit. “Het houdt hem stil en gelukkig tijdens het winkelen.” Terwijl ze boodschappen doet met een rustig knabbelende Michel, voelt Sonja zich opgelucht dat ze zonder problemen door de winkel komt.
Soms kijken andere klanten afkeurend. Sonja merkt de blikken en het zachte gefluister, maar het kan haar weinig schelen. “Mensen denken dat ik Michel laat denken dat hij dingen zomaar mee kan nemen,” vertelt ze schouderophalend. “We betalen alles netjes bij de kassa. Er is niets illegaals aan.”
Ze begrijpt de reacties van anderen niet en vindt haar aanpak praktisch. Kleine kinderen kunnen nu eenmaal niet lang geduldig blijven tijdens het winkelen. “Zonder dat koekje raakt hij geïrriteerd en gaat hij zeuren of huilen,” legt ze uit, “en dan krijg je problemen in de winkel. Dat wil ik liever voorkomen.”
Sonja erkent dat het haar ook helpt om de boodschappen in een rustige sfeer te doen. “Na een drukke werkdag ben ik moe. Dat koekje zorgt ervoor dat ik mijn boodschappen in rust kan afhandelen,” zegt ze glimlachend. “Een kleine traktatie zorgt voor een vredige winkelervaring, echt een win-win.”
Ga verder met lezen op de volgende pagina
