Mirte had zich het samenleven met Thomas heel anders voorgesteld. Twee jaar woonden ze al samen in hun knusse woning, samen met hun twee honden, Boef en Lola, die ze al als pups hadden gekregen. Voor Mirte waren de honden meer dan alleen huisdieren. Ze maakten echt deel uit van haar gezin.
Maar na hun verhuizing naar het nieuwe huis dook er een onverwachte uitdaging op. Mirte’s schoonfamilie kwam nooit langs en dat kwam maar door één reden: “We komen pas als die dieren weg zijn.” Volgens Mirte begon het gedoe op een koude zaterdagmiddag. De ouders van Thomas hadden beloofd langs te komen voor een kopje koffie.
Mirte had het huis piekfijn in orde en een heerlijke taart klaargezet. Maar net een uur voordat ze verwacht werden, belde Thomas’ moeder op om te zeggen dat ze niet zouden komen. “We hebben er opnieuw over nagedacht,” klonk haar stem wat schaapachtig, “maar we kunnen niet goed overweg met die honden van jullie, sorry daarvoor.”
Mirte was totaal ondersteboven toen Thomas haar dit vertelde. “Vanwege Boef en Lola? Wat kan er mis zijn met onze honden? Ze zijn zo lief en goed opgevoed.” Het enige wat Thomas zei, was dat zijn ouders zich er gewoon niet prettig bij voelden.
Toen begonnen de problemen te stapelen. Elke keer dat ze probeerden af te spreken voor een etentje of borrel, kwam er weer een smoes van Thomas’ ouders. “We komen wel als de honden weg zijn,” zei Thomas’ moeder alsof het zo simpel was om de honden elders onder te brengen voor hun bezoek.
Klik op volgende voor de volgende pagina
