In de wereld van schoonheidsnormen en plastische chirurgie heeft Eva een vriendin, Anne, die alles heeft gedaan om haar uiterlijk te veranderen. Anne heeft botox en fillers laten injecteren, haar lippen laten vergroten, haar borsten en billen laten vergoten en haar jukbeenderen en neus laten herzien. Hoewel Anne dacht dat ze haar look aan het verbeteren was, lijkt het eindresultaat juist het tegenovergestelde. Ze oogt nu kunstmatig en minder aantrekkelijk.
De behandelingen hebben geresulteerd in een uiterlijk dat vaak wordt beschreven als nep en onnatuurlijk. Anne’s veranderingen zijn zo drastisch dat ze niet meer op zichzelf lijkt. Alle cosmetische ingrepen hebben haar gezichtsuitdrukking en natuurlijke schoonheid aangetast. De manier waarop deze ingrepen zijn uitgevoerd, zorgt ervoor dat ze soms ongemakkelijk en niet oprecht overkomt. Het lijkt alsof de kern van wie ze was, verloren is gegaan.
Eva ziet deze veranderingen en beschouwt ze als problematisch. Ze maakt zich zorgen om haar vriendin en twijfelt of ze dit ter sprake moet brengen. Eerlijk zijn tegen een goede vriendin over haar uiterlijk kan riskant zijn; het kan de vriendschap onder druk zetten en Anne’s gevoelens kwetsen. Maar Eva vraagt zich ook af of het juist is om haar ongehinderd door te laten gaan met ingrepen die haar niet verbeteren.
Lees verder op de volgende pagina…
