De afgelopen maanden heb ik tijd gespendeerd met een man en alles leek soepel te verlopen tussen ons. We hadden veel lol samen en op veel gebieden klikten we geweldig. Maar onlangs begonnen we het te hebben over onze langetermijndoelen en waar we over vijf jaar willen staan. Hij vertelde dat hij in een paar jaar wilde trouwen, kinderen wilde krijgen en een huisvrouw zocht. Hij gaf aan dat hij zich als man gefaald zou voelen als zijn vrouw zou werken. Ik zei dat veel vrouwen ook hun eigen dromen en ambities hebben, en dat zijn toekomstige vrouw misschien helemaal geen huisvrouw zou willen zijn. Ik maakte duidelijk dat ik dat absoluut niet wilde en al helemaal niet in de rol van fulltime thuisblijfmoeder paste.
Hij probeerde me te overtuigen mijn werk op te zeggen en ‘te ontspannen’, vooral omdat ik sinds mijn 16e werk en altijd zelfredzaam ben geweest. Ik legde uit dat het leven van een huisvrouw of thuisblijfmoeder niet bepaald “ontspannen” is, tenzij je partner voldoende verdient om huishoudelijke hulp in te huren. Het huishouden runnen en/of voor kinderen zorgen zijn echt geen klusjes waarbij je de hele dag kunt niksen.
Ik vertelde hem dat ik het alleen zou overwegen als zijn inkomen zo hoog was dat mijn salaris er echt niet toe zou doen. Daarnaast gaf ik toe, ook al klinkt het misschien niet charmant, dat ik van comfort en luxe hou. Na jarenlang een goedbetaalde baan te hebben gehad, ben ik gewend aan een comfortabele levensstijl. Ik wil mijn levensstandaard niet verlagen enkel om thuis te blijven en niet te werken.
Lees verder op de volgende pagina!
