“Mijn naam is Linda, hoewel dat eigenlijk niet mijn echte naam is. Ik kies ervoor om mijn identiteit te beschermen. Vandaag deel ik een ervaring die veel ouders bekend zal voorkomen: de schoolfoto’s van mijn zoon.
Je verwacht een mooie herinnering, maar wat ik terugkreeg, was totaal niet wat ik in gedachten had. Ik ben ervan overtuigd dat de juf beter had moeten opletten.” Het leek een normale dag zoals elke andere schoolfotodag.
Ik had mijn zoon netjes aangekleed, zijn haar netjes gekamd, en hij ging met een brede glimlach naar school.
Bij het afscheid nemen die ochtend, stelde ik me al voor hoe schattig hij op de foto’s zou staan. Maar toen ik de foto’s bekeek, schrok ik. Mijn zoon stond erop met een verwarde uitdrukking en zijn haar zat alle kanten op alsof hij net uit bed kwam.
Zijn kleren waren gekreukeld en hij had een ongelukkige blik op zijn gezicht. Ik kon mijn ogen niet geloven.
Het is misschien wat onterecht om de juf volledig de schuld te geven. Maar ik vraag me wel af: had ze niet even kunnen checken of alles in orde was voordat de foto werd gemaakt?
Een simpele kam door zijn haar of even zijn shirt rechttrekken had zoveel verschil kunnen maken.
Toen ik mijn zorgen deelde met de school, kreeg ik een standaard antwoord: “Volgend jaar beter.” Maar daar gaat het niet om. Het gaat om de aandacht en zorg voor details die onze kinderen verdienen, vooral tijdens speciale momenten die we graag willen koesteren.
Deze ervaring heeft me doen beseffen dat ik waarschijnlijk zelf meer betrokken moet zijn bij dit soort gelegenheden. Volgend jaar zorg ik ervoor dat ik er zelf bij ben om te zorgen dat alles goed verloopt. Uiteindelijk gaat het om de herinneringen die we maken en koesteren voor onze kinderen.
Ik deel dit verhaal niet om iemand de schuld te geven, maar om bewustzijn te creëren over hoe kleine dingen een groot verschil kunnen maken. En om duidelijk te zijn, ‘Linda’ is een verzonnen naam die ik gebruik om mijn privacy te beschermen.