Anja zat ontspannen aan haar keukentafel en staarde naar buiten, naar haar gezellige tuin. Ze genoot enorm van haar eigen plekje; het was haar toevluchtsoord na lange dagen werken. Maar sinds kort was die rust flink verstoord door de nieuwe buren. Ze waren pas net naast haar komen wonen, en hun tuinfeesten, die vaak tot in de vroege uurtjes doorgingen, waren behoorlijk luidruchtig. Ondanks de overlast, klaagde Anja liever niet zo snel. “Laat ze plezier hebben,” dacht ze, “zolang ze maar wat rekening houden met anderen.”
Nu hadden de buren echter een nieuwe klacht. Ze voelden zich ‘beloerd’, vooral door Anja, en vonden dat er een hogere schutting moest komen voor meer privacy. Anja had beleefd aangegeven dat de huidige schutting van 1,80 meter voor haar prima was en dat ze niet van plan was deze hoger te maken. Tot haar verbazing stelden de buren voor dat zij de kosten voor de verhoging op zich zou nemen.
“Serieus?!” dacht Anja bij zichzelf. Ze kon het niet bevatten. “Jullie willen een hogere schutting, maar ik moet ervoor betalen? Waar slaat dat op?” Ze voelde de woede in haar opkomen. Ze werkte hard voor haar geld en kon niet zomaar honderden euro’s spenderen aan een schutting die ze niet eens nodig had.
De volgende ochtend vond ze een brief van de buren in haar brievenbus. Ze sommeerden haar nu officieel om de schutting te verhogen en dreigden met een klacht bij de gemeente als ze weigerde. De boodschap was duidelijk: als Anja niet betaalde, zouden ze het haar moeilijk maken.
Lees verder op de volgende pagina…
